18-09-2024
HP-zinnen: Vreemde ogen dwingen
HIn elke editie vertelt een bedrijfs- of ledenadviseur van evofenedex over een ervaring met opslag of vervoer van gevaarlijke stoffen. Deze keer is dat Hans Stegeman.
Als projectmanager ben ik vooral achter het bureau bezig met het aansturen en adviseren van mijn collega’s, maar soms ga ik met hen mee bij lastige issues. Naast alle regelgeving rond gevaarlijke stoffen en de procedures die daarbij horen, letten wij uiteraard ook op de veiligheid van de werkomgeving.
Het eerste wat ik doe als ik in een magazijn loop is in gesprek gaan met het personeel op de werkvloer. Want iets wat achter een bureau wordt bedacht en op papier goed in elkaar zit, blijkt in de praktijk vaak weerbarstig. Vele bedrijven beschikken over een gedocumenteerd managementsysteem (DMS). Zo’n systeem kun je een beetje zien als een kapstok. Je hebt een bepaald beleid en daarbij horen procedures. Achter die procedures gaan weer werkinstructies schuil, met eventueel nog een controlelijst om de cirkel sluitend te krijgen.
Bij een bedrijf dat ik onlangs bezocht, was een zeer uitgebreid DMS aanwezig, met meer dan tweeduizend vastgelegde procedures. Wie kan er zó veel onthouden, vroeg ik me meteen af. In het magazijn stuitte ik bij de exportafdeling op een verpakking met een gevaarsetiket. Waarom zit dit erop en waarom is gekozen voor deze verpakking?, vroeg ik aan de teamleader van dienst. Enthousiast pakte hij zijn iPad erbij. “Kijk meneer, daar hebben we een procedure voor in ons DMS.” Dat is mooi, counterde ik, maar welke procedure is het dan? En wat staat er dan nog meer in? Kun je die procedure laten zien? De teamleader scrolde driftig op zijn iPad. Intussen stond het zweet op zijn voorhoofd. Het antwoord bleef helaas uit. De juiste procedure was onvindbaar.
Projectmanager Gevaarlijke Stoffen, hogere veiligheidskundige en arbeidshygiënist bij evofenedex.
Alles dichttimmeren met procedures is goed, maar inhoudelijk weten wát en wáárom je iets moet doen is wellicht nog belangrijker. Samen met onze begeleider lopen we verder het magazijn in. In een gangpad is een medewerker druk met het verslepen van een mobiel bureau. Zittend op een bureaustoel met wielen rijdt de medewerker achterwaarts door het magazijn om het meubilair te verplaatsen. Ondertussen rijden de heftrucks om hem heen. Als veiligheidskundige kon ik dit niet langer aanzien en vroeg de manager om het werk stil te leggen. Wat gebeurt hier? En wat is hierbij de procedure? De begeleider antwoordde dat ze een near miss-procedure hadden, maar deze werd minimaal toegepast. Er werden vrijwel geen near misses gerapporteerd. “Maar dit is er zeker een!”, riep de man. Hij beloofde kritisch aan de slag te gaan met de vele procedures en hierbij de werkvloer te betrekken.
Een paar weken later kreeg ik een bedankmail met een opsomming van zijn eerste inspanningen. Dat zag er veelbelovend uit, mailde ik terug. Ik kreeg meteen een reactie waarin hij mij bedankte voor het openen van de ogen. “We zaten in een tunnelvisie”, scheef hij.
Steeds vaker worden we tijdens een bezoek gevraagd of we naast de gevaarlijke stoffen ook naar de veiligheid op de werkvloer willen kijken. Dat doen we graag, want vreemde ogen dwingen en zien gevaren die bij de medewerkers al als normaal worden beschouwd. Interesse in vreemde ogen? Neem eens contact met ons op!
Hans Stegeman