Veelgestelde vragen ICC Incoterms® 2020

Vraag: “Wie is verantwoordelijk voor het vastzetten van de goederen bij vervoer per truck onder de ICC Incoterms® 2020 FCA?”

Antwoord: Onder de ICC Incoterm® FCA is één van de verplichtingen van de verkoper de goederen op het door de koper ter beschikking gestelde voertuig te laden. De Incoterm® regelt echter niets over wie de lading moet vastzetten. Dit wordt overigens ook niet door wetgeving geregeld.

Dat betekent dat partijen hier apart afspraken over dienen te maken. Enerzijds moeten deze afspraken met de vervoerder worden gemaakt (dus via de koper want dat is zijn opdrachtgever), anderzijds moeten deze afspraken tussen partijen bij de koopovereenkomst worden gemaakt. Doen zij dit niet dan wordt er gekeken naar wie wat feitelijk heeft verricht en hoe men hierover heeft gecommuniceerd.

De Algemene Vervoerscondities 2002 (“AVC”) bevatten afspraken omtrent wie er moet laden en wie er moet zekeren (en controleren), deze moeten echter wel van toepassing worden verklaard op de vervoerovereenkomst door opdrachtgever (koper onder FCA) en vervoerder. In beginsel is de vervoerder aansprakelijk voor schade welke is ontstaan tussen het moment van inontvangstneming en aflevering. Echter heeft hij een aantal verweren tot zijn beschikking om zich hiervan te ontheffen waarvan één de behandeling, lading, stuwing of lossing door de afzender of de geadresseerde is. Hij kan dus stellen dat er door de afzender is geladen om zich van zijn aansprakelijkheid te ontdoen. Dat is natuurlijk anders wanneer hij wel heeft geladen en/of gestuwd, of niet aan zijn controleplicht heeft voldaan of zijn controleplicht niet met de juist zorg heeft uitgevoerd. Hierbij speelt ook een rol in hoeverre de verkoper weet dat de goederen onveilig de weg op gaan, hij kan dan medeaansprakelijk worden gehouden voor schade, zeker omdat hij onder FCA de partij is die de goederen moet laden op het voertuig. Als de verkoper de lading niet vastzet en de vervoerder ook niet, en er ontstaat schade aan de lading, dan zijn zij hier gezamenlijk aansprakelijk voor te houden. Er zal dus steeds worden gekeken naar alle omstandigheden van het geval om te bepalen wie er aansprakelijk is voor schade ontstaand door slecht gezekerde lading.

Vraag: "Met een fors deel van onze klanten in het buitenland is de ICC Incoterms® 2020 EXW afgesproken. Volgens de regels betekent dit dat wij de goederen klaar zetten in ons magazijn en dat de afhalende klant de goederen laadt in de vrachtwagen of container. In de praktijk laden wij de vrachtwagen of container voor de afhalende klant en zorgen wij ook nog eens voor alle papieren. Het risico is eigenlijk voor de klant en toch nemen wij dit op ons conto.

Om problemen te voorkomen en de huidige werkwijze toch voort te zetten dienen we de ICC Incoterms® 2020 te veranderen van EXW naar FCA (free carrier). Een belangrijke voorwaarde van FCA is om duidelijk aan te geven vanwaar de goederen FCA worden verstuurd: FCA + eigen terrein bijvoorbeeld en dus niet FCA locatie klant! Echter, wij werken met diverse laadadressen over het hele land, Duitsland en België. Hoe voorkomen wij dat we al die plaatsen moet noemen? Hoe gaan andere bedrijven hiermee om?"

Antwoord: Vanuit de ICC Incoterms® 2020 wordt met klem aangeraden om zo duidelijk mogelijk de plaats te vermelden. Juist omdat jullie de risico-momenten door het gebruik van FCA inzichtelijk willen maken, raad ik het ten zeerste aan om wel de volledige laadadressen achter FCA te vermelden. Indien dit nog niet mogelijk is in het beginstadium bij de offerte/ overeenkomst, dan kan dit ter zijner tijd als aanvullende informatie aan de klant worden gemeld.

Vraag

“Tijdens mijn exportcursus is mij verteld dat wij als shipper niet op de Bill of Lading vermeld moeten worden als wij FCA of FOB zijn overeengekomen met onze klant. Dit omdat wij geen partij zijn bij de verscheping van de goederen; en daar dus ook niets mee te maken hebben. Onze transporteur is het hier niet mee eens en zet de naam van ons bedrijf steeds op dit vervoersdocument bij Shipper. Wie heeft er nu gelijk?”

 Antwoord

“Juridisch gezien is de shipper, (ook wel afzender of consignor genoemd) die vermeld wordt op het vervoersdocument, de opdrachtgever van de vervoerder. De vervoerder is de contractuele wederpartij van de shipper. De shipper is in de meeste gevallen verantwoordelijk voor het betalen van de vrachtprijs aan de vervoerder. Bij een levering waarin tussen verkoper en koper FOB of FCA als Incoterms®-regel overeen is gekomen, is volgens de ICC Incoterms® 2020 de koper de partij die de vervoersopdracht moet verstrekken aan bijvoorbeeld een rederij. De koper is dus de shipper.

Helaas zien wij in de praktijk regelmatig dat de betrokken partijen bij de uitvoering van de vervoersovereenkomst dit niet allemaal zo zien. Hierdoor wordt de verkoper vaak ten onrechte op de Bill of Lading (B/L) -of een ander vervoersdocument, zoals een CMR-vrachtbrief of Sea Waybill- als shipper vermeld.

Dat de shipper de wederpartij van de vervoerder is, blijkt uit de Hague-Visby Rules art. III(3) jo. art. I(a), zie art. I(a) HVR:

“In these Rules the following expressions have the meanings hereby assigned to them respectively, that is to say,

(a) "carrier" includes the owner or the charterer who enters into a contract of carriage with a shipper;”

 Ik ga ervan uit dat jullie in het geval van FCA/FOB geen vervoerder aanstellen, maar dit overlaten aan de kopende partij. In dat geval zijn jullie dus geen partij bij het vervoer en zouden jullie dan ook niet als shipper op de B/L vermeld moeten worden. Want het is de koper die moet bepalen door wie en naar waar de goederen verscheept gaan worden.

Een belangrijke aanvulling met betrekking tot de weegverplichting van zeecontainers is dat je ook moet oppassen wie als shipper op de B/L genoemd wordt. Diegene is namelijk verantwoordelijk voor het aanleveren van de gewichten (Verified Gross Mass) volgens de SOLAS-regelgeving. Officieel zal bij een FCA/FOB-levering de koper deze gegevens moeten aanleveren. Vaak is het echter de verkoper die over de juiste informatie beschikt. De verkoper zal in dat geval degene moeten zijn die de koper van de juiste gewichten voorziet voor een goede afhandeling op de haventerminal.”

Vraag: "Wat is het verschil tussen CIF of CIP (ICC Incoterms® 2020)? Wanneer kiezen we voor welke ICC Incoterms® 2020? Er is op het internet wel informatie te vinden maar het verschil is mij niet duidelijk."

Antwoord: Een belangrijk verschil tussen CIF en CIP is dat CIF exclusief voor transport over water van haven naar haven wordt gebruikt. CIP is te gebruiken voor alle vormen van vervoer, incl. voortransport. CIF 'loopt' dus van haven van verscheping tot haven van bestemming en CIP van laadplaats tot plaats van bestemming. Het transportrisico bij CIF gaat over op de koper, op het moment dat de goederen zijn geladen aan boord van het schip in de verschepingshaven. Bij CIP is dat vanaf het moment dat de goederen zijn overhandigd aan de vervoerder bij vertrek. Het vrachtcontract en de transportverzekering dekken alleen het maritieme traject. Bij CIP dekken deze het gehele traject, dus van laadplaats naar plaats van bestemming.

CIF en CIP bieden in de ICC Incoterms® 2020 verschillende niveaus van verzekeringsdekking. Bij CIP wordt voortaan een verzekering op basis van een uitgebreidere Institute cargo clause A verplicht (voorheen Institute cargo clause C). Dit kan gevolgen hebben voor de verzekeringspremie. Indien een maximale dekking niet gewenst is, moeten koper en verkoper dit apart overeenkomen.

Vraag: "Op welk moment gaat het eigendom van onze producten over op de klant? We leveren op basis van CIP."

Antwoord: Eén van de zaken waarover de ICC Incoterms® 2020 geen uitsluitsel geven, is het moment van eigendomsoverdracht. Indien partijen dit onderwerp niet expliciet hebben geregeld dan gelden de regels van het recht dat op de overeenkomst van toepassing is. Bij toepasselijkheid van Nederlands recht is de hoofdregel dat de eigendom van een zaak pas overgaat op de koper nadat de zaak geleverd is. Dit in tegenstelling tot de gedachte die wijd verbreid is en bijvoorbeeld in Frankrijk en België wel overeenstemt met de praktijk dat de eigendom van een zaak wisselt zodra de koop is gesloten.

Vraag: "Wij hebben een klant in Verenigd Koninkrijk, deze vraagt de goederen op DDP basis te leveren aan hun dochter in Chili. Wij hebben contact met een onderneming in Chili die de goederen wil importeren. Het is geen douane expediteur en ze worden ook geen eigenaar van de goederen. Zij stellen voor dat wij hen een factuur versturen om aan te tonen dat ze de eigenaar zijn, maar vervolgens sturen wij een credit nota zodat zij niet hoeven te betalen. Om de boekhouding te laten kloppen maakt de partij in Chili een factuur voor de dochter in Chili, maar deze factuur wordt noot verstuurd. Wij versturen de daadwerkelijke factuur naar de klant in het Verenigd Koninkrijk. Wij willen graag advies of dit mogelijk is."

Antwoord: Het komt uiteraard veelvuldig voor dat een koper vanuit zijn vestiging in de EU goederen aankoopt met bestemming buiten de EU, in dit geval Chili. Op basis de beschikbare informatie zegt een specialist van een ander lidbedrijf het volgende:

De voorgestelde constructie raden we te allen tijde af vanwege het hoge risico voor de leverancier (financieel risico m.b.t. wachttijden, invoerrechten, BTW en ook de onduidelijkheid over de partij die gaat invoeren etc.). In plaats daar van zou dit een optie zijn:

• Wijzig de ICC Incoterms® 2020 van DDP naar DAP (attentie: volledige plaats van bestemming benoemen);
• de leverancier verzorgt de aangiften ten uitvoer en alle relevante exportdocumenten die noodzakelijk zijn voor de invoer in Chili;
• de leverancier maakt een factuur op ten lasten van de afnemer in de VK met als eindbestemming (delivery address) Chili;
• de afnemer in Chili dient zorg te dragen voor de import afwikkeling. (aanvraag licentie etc.);
• de afnemer in Chili ontvangt mogelijk een factuur vanuit de VK of zal de factuur van de NL leverancier dienen te gebruiken;
• het is mogelijk diverse rollen te benoemen op de factuur: sold to – payer, bill to and delivery address, op die manier kun je duidelijk aangeven hoe de afspraken zijn gemaakt en wie waarvoor verantwoordelijk is.

Vraag: "Wij willen in onze 'General conditions of Sales' de Incoterms® versie van 2010 naar 2020 veranderen. In onze algemene voorwaarden komt een bepaling voor waarin wij ons het recht voorbehouden de voorwaarden aan te passen. Kunt u aangeven of wij de ICC Incoterms® versie zomaar kunnen aanpassen of moeten we nog ergens rekening mee houden?"

Antwoord: Indien het individuele orders betreffen waarvoor u telkens een offerte verstrekt volstaat het om de nieuwe algemene voorwaarden als bijlage bij uw offerte te voegen. Van belang daarbij is wel dat op de offerte verwezen wordt naar de toepasselijkheid van de aangehechte voorwaarden. Als het echter gaat om langlopende contracten waarvan de oude algemene voorwaarden deel uitmaken, dan zullen de nieuwe algemene voorwaarden slechts van toepassing zijn op orders, tot stand gekomen na het kenbaar maken van de nieuwe algemene voorwaarden. Voordien tot stand gekomen orders dienen tegen de oude algemene voorwaarden te worden uitgevoerd, tenzij uw klant er expliciet mee instemt om de nieuwe algemene voorwaarden ook op deze orders toe te passen. Overigens hangt het van de door u gehanteerde ICC Incoterms® 2020 af of het hanteren van de nieuwe algemene voorwaarden überhaupt wel een wijziging voor uw klant tot gevolg heeft. Sommige ICC Incoterms® 2020 hebben immers geen inhoudelijke wijziging ondergaan.

Vraag: “Wij hebben onlangs een levering gedaan op basis van FCA + locatie in Nederland. Achteraf realiseerden wij ons pas dat er een uitvoeraangifte moest worden opgemaakt, omdat deze zending de EU zal verlaten. Het heeft ons een hoop extra tijd en geld gekost, waardoor we ons nu afvragen of we dit wel op deze manier willen doen. Eigenlijk willen we alleen laden en niets met de uitvoer van doen hebben. Wat raadt u ons aan?”

Antwoord: “De ledenservice van evofenedex krijgt regelmatig vragen van deze strekking. We willen niet zomaar de ICC Incoterms® 2020 EXW (Ex-Works) adviseren, die op zichzelf bedoeld is voor dit soort situaties. Zonder zich bewust te zijn van de consequenties is het namelijk een keuze waarmee veel mis kan gaan. Neem bijvoorbeeld het berekenen van de btw, want waarschijnlijk wil de klant de factuur ontvangen zonder btw. Voor exportzendingen (buiten EU) of intracommunautaire leveringen (binnen EU) mag je het 0 procent btw-tarief hanteren op de factuur, als je maar kunt aantonen dat de goederen zijn uitgevoerd of vervoerd naar een andere lidstaat. Dit moet aantoonbaar worden gemaakt door boeken en bescheiden, zoals de Belastingdienst dit omschrijft. Het begrip 'boeken en bescheiden' wordt door de Nederlandse belastingdienst erg ruim genomen. Indien het een zending buiten de EU betreft dan is de bevestiging op de uitvoeraangifte het sterkste bewijsmateriaal. Dan moet je deze natuurlijk wel in handen hebben, wat een probleem kan zijn als je niet zelf de

aangifte doet (EXW!). Wordt de uitvoeraangifte niet bevestigd, dan moet je alsnog (alternatieve) bewijsvoering overleggen. Is die er niet, dan riskeer je een naheffing en/of boete. Het opmaken van een uitvoeraangifte kun je in eigen beheer houden of uitbesteden. In beide gevallen moet er iemand binnen de organisatie zijn die hier toezicht op houdt. Bij zendingen die door klanten zelf wordt opgehaald, heb je uiteindelijk dus de medewerking van de klant nodig om dit administratief goed op orde te hebben. Dus laden en ‘klaar’ is er ook bij EXW niet bij.”

Vraag: “Wij hebben een vraag over leveringsvoorwaarden. Zijn er ook landen waar niet gewerkt wordt met ICC Incoterms® 2020? Zo ja, welke landen zijn dat? Hoe verloopt verkoop en inkoop zonder ICC Incoterms® 2020 in die landen?”

Antwoord: “De ICC Incoterms® 2020 zijn in eerste instantie afgesproken leveringsvoorwaarden tussen verkoper en koper bij internationale transacties. Er is geen verplichting om gebruik te maken van de door de International Chamber of Commerce opgestelde ICC Incoterms® 2020. In de Verenigde Staten wordt ook wel de Uniform Commercial Code (UCC) gehanteerd. Die kent gedeeltelijk dezelfde drieletterige afkortingen, maar wel met een andere betekenis. Wij raden bedrijven aan om goed gebruik te maken van ICC Incoterms® 2020. De laatste versie van de ICC Incoterms® 2020 bestaat uit elf condities, die voor verschillende situaties aangeven welke verplichtingen, verantwoordelijkheden en kosten voor de koper en verkoper zijn. In het geval er geen ICC Incoterms® 2020 worden gebruikt, dan zal dit moeten worden ondervangen door een schriftelijke overeenkomst waarin de leveringsvoorwaarden zijn beschreven (een contract, orderbevestiging en/of van toepassing verklaarde algemene voorwaarden). Er zijn veel kruisverbanden tussen ICC Incoterms® 2020 en andere zaken zoals douane, betalingsverkeer en transportdocumenten.”

Vraag: “Bij een zending naar een klant van ons in Rusland zijn een aantal pallets omgevallen in de container, waardoor er schade aan de goederen is ontstaan. Het betreft een FCA-zending. Na het laden stond alles goed in de container. De klant verwijt ons dat de goederen niet goed vast hebben gestaan. Ik zou graag willen weten wat de klant richting ons formeel kan eisen. Wij hebben geen invloed op het transport en het omvallen van de goederen kan ook door roekeloos rijgedrag veroorzaakt zijn.”

Antwoord: “Bij een FCA-levering draagt de klant het transportrisico vanaf het moment dat de goederen zijn geladen. Om de vraag te beantwoorden of de klant in dit geval de schade kan afwentelen op jullie of op de vervoerder is van belang dat komt vast te staan hoe de schade is ontstaan. Is er bijvoorbeeld sprake van slechte belading/stuwage of roekeloos rijgedrag van de chauffeur? De klant zal het bewijs van de schadeoorzaak moeten leveren. Indien de klant kan aantonen dat er sprake is geweest van een slechte belading waardoor de schade is ontstaan, dan kan hij jullie bedrijf aanspreken tot vergoeding van de schade.”

Vraag: “Een klant neemt op basis van de ICC Incoterms® 2020 Ex Works artikelen bij ons af. Wij verzorgen documenten voor hem die door ons worden gestempeld en ondertekend, zoals uitvoerdocument, oorsprongsdocument, productcertificaat en vrachtbrief. Betekent dit dat wij dan voor die zaken verantwoordelijk zijn?”

Antwoord: “Het enige waar bij het gebruik van de ICC Incoterms® 2020 Ex Works (afgekort EXW) een duidelijke grens wordt getrokken, is dat de koper de uitvoerformaliteiten en het transport moet regelen. Mocht het zo zijn dat je om welke reden dan ook zelf deze documenten verzorgt, regelt en ondertekent, dan adviseren wij om duidelijk in de overeenkomst op te nemen dat dit op rekening en risico voor de koper is en dat je alle aansprakelijkheden afwijst. Een vrachtbrief zal worden ingevuld en ondertekend met de vermelding ‘on behalf of …’ (naam van koper). De ICC Incoterms® 2020 schrijven onder A7/B7 voor dat de verkoper, indien van toepassing, medewerking verleent ter verkrijging van documenten zoals een oorsprongsdocument of productcertificaat verzorgt.”