Exportcontrolebeleid
Doel van exportcontrolebeleid
Het doel van exportcontrolebeleid is terughoudendheid in het beschikbaar stellen van gevoelige goederen aan bepaalde landen of personen. De regelgeving bevat naast de controle van tastbare goederen ook controle op uitvoer van technologie en programmatuur. Bij veel ondernemers binnen de Europese Unie is de ernst van het onderwerp exportcontrole nog niet volledig duidelijk. Dit is merkwaardig gezien de (mogelijk) grote gevolgen bij overtredingen van de nationale, Europese en VS extraterritoriale exportcontroleregelgeving.
Wat is exportcontrole?
Exportcontrole kan het best worden omschreven als een rechtsapparaat dat internationale transacties op twee niveaus toetst.
Het eerste niveau omvat een toetsing van een door een ondernemer voorgenomen transactie. Deze bestaat uit de controle op en beoordeling van:
- de (eind-)gebruiker(s).
- het gebruik (inzet) van de te leveren goederen en/of diensten.
In het bijzonder wordt getoetst of:
- de (eind-)gebruiker als gesanctioneerd te boek staat in van toepassing zijnde sanctieregelgeving.
- landen van zorg zijn betrokken.
- de levering enkel aan civiele (niet precaire) toepassing is voorbehouden.
Het tweede niveau omvat de productspecifieke toetsing (productspecifieke exportcontrole) op hetgeen de ondernemer wenst te leveren. Hier wordt in het bijzonder getoetst of gevoelige goederen deel uitmaken van de voorgenomen leverantie en in dat geval, welke maatregelen genomen moeten worden.
De term ‘exportcontrole’ is in sommige gevallen een ongelukkige term. Zij impliceert namelijk dat we te allen tijde met export te maken hebben, er kunnen echter ook intracommunautaire en binnenlandse handelsstromen door exportcontroleregelgeving worden geraakt.
Vragen over internationaal ondernemen?
Evert-Jan en zijn collega's helpen je graag verder
