Douanewaarde

Internationaal zijn er afspraken gemaakt over de richtlijnen voor de berekening van de douanewaarde. Deze afspraken voorzien in zes methoden voor de bepaling van de douanewaarde en voorziet in aantekeningen voor de interpretatie.

• Transactiewaardemethode van de ingevoerde goederen, ofwel de werkelijk betaalde of te betalen prijs als ze voor uitvoer naar het douanegebied van de EU worden verkocht, eventueel vermeerderd met bepaalde elementen.
• Transactiewaardemethode van identieke goederen die voor uitvoer naar de EU zijn verkocht en op hetzelfde of nagenoeg hetzelfde tijdstip zijn uitgevoerd als de goederen waarvan de waarde moet worden bepaald.
• Transactiewaardemethode van soortgelijke goederen die voor uitvoer naar de EU zijn verkocht en op hetzelfde of nagenoeg hetzelfde tijdstip zijn uitgevoerd als de goederen waarvan de waarde moet worden bepaald.
• Terugrekenmethode, de waarde berust op de prijs per eenheid bij verkoop in de EU van de ingevoerde goederen of van ingevoerde identieke of soortgelijke goederen in de grootste hoeveelheid, aan niet met de verkopers verbonden personen.
• Berekende waarde, bestaande uit de som van: kosten of de waarde van de materialen en van de vervaardiging of van andere handelingen die bij de voortbrenging van de ingevoerde goederen zijn verricht + een bedrag voor winst en bedrijfskosten dat gelijk is aan het gangbare bedrag voor uitvoer naar de EU, wanneer producenten in het land van uitvoer goederen verkopen van dezelfde aard of dezelfde soort als die waarvan de waarde dient te worden bepaald + de waarde of kosten van vervoer en verzekering van de ingevoerde goederen en de met het vervoer verband houdende kosten en van de behandeling van de ingevoerde goederen tot de plaats van binnenkomst van de goederen in het douanegebied van de Europese Unie.
• De douanewaarde wordt vastgesteld aan de hand van de in de EU beschikbare gegevens, met gebruikmaking van redelijke middelen die in overeenstemming zijn met de beginselen en de algemene bepalingen van de Overeenkomst voor de toepassing van artikel VII (van de Algemene Overeenkomst betreffende Tarieven en Handel).

De keuze voor een bepaalde methode is niet willekeurig. De volgorde zoals hiervoor vermeld is moet strikt worden gevolgd.

Transactiewaardemethode

De meest gehanteerde methode voor de bepaling van de douanewaarde is de transactiewaardemethode. Dit houdt in dat op grond van een overeenkomst van koop en verkoop de transactiewaarde onder bepaalde voorwaarden wordt aangemerkt als de douanewaarde. Deze voorwaarden zijn:

• de transactiewaarde moet de voor de goederen werkelijk betaalde of te betalen prijs zijn.
• de goederen moeten worden verkocht voor uitvoer naar het douanegebied van de EU (goederen maken voorwerp van een verkoop voor uitvoer naar de EU).
• de transactiewaarde moet met bepaalde elementen worden aangepast.

In de transactiewaarde kunnen bepaalde elementen niet opgenomen zijn die wel thuishoren in de douanewaarde. In dat geval moeten deze elementen nog bijgeteld worden. Het is dus van groot belang om te weten wat is afgesproken tussen de koper inde EU en de verkoper in een derde land. Veel van die ‘afspraken’ zijn terug te vinden in de leveringscondities, zie het hoofdstuk Incoterms.

 De belangrijkste bijtellingen zijn:

• kosten voor bemiddeling met uitzondering van inkoopcommissie.
• kosten van verpakkingsmiddelen en verpakken.
• waarde van goederen en diensten die de koper gratis of voor een verminderd bedrag heeft geleverd.
• royalty's en licentierechten die voor de ingevoerde goederen op basis van een voorwaarde van de verkoop door de koper worden betaald.
• waarde van opbrengsten (winsten) bij verdere distributie die de verkoper ten goede komt.
• kosten van vervoer en verzekering en andere kosten die verband houden met het vervoer tot aan het douanegebied van de EU.