IATA Gevarenklassen

Gevarenklassen zijn groepen van stoffen die tijdens het vervoer een gelijksoortig hoofdgevaar opleveren:

• 1 Ontplofbare stoffen en voorwerpen
• 2 Samengeperste, vloeibaar gemaakte of onder druk opgeloste gassen
• 3 Brandbare vloeistoffen
• 4.1 Brandbare vaste stoffen
• 4.2 Voor zelfontbranding vatbare stoffen
• 4.3 Stoffen die in aanraking met water brandbare gassen ontwikkelen
• 5.1 Oxiderende stoffen
• 5.2 Organische peroxiden
• 6.1 Giftige stoffen
• 6.2 Infectueuze stoffen
• 7 Radioactieve stoffen
• 8 Bijtende stoffen
• 9 Overige (milieu)gevaarlijke stoffen

Gevarenklassen kunnen onderverdeeld zijn in subklassen of divisies. Zo kent gevarenklasse 2 drie divisies:

• 2.1 Brandbare gassen
• 2.2 Verstikkende gassen
• 2.3 Giftige gassen

Uitgangspunt voor het toepassen van de voorschriften is de List of Dangerous Goods in Subsection 4.2. Hierin staat elke met naam genoemde stof of voorwerp met een eigen stofidentificatienummer, ook wel UN-nummer genoemd. Zo is bijvoorbeeld Xylenes een stof van gevarenklasse 3 met UN-nummer 1307 en, afhankelijk van het vlampunt, verpakkingsgroep II (vlampunt < 23°C) of verpakkingsgroep III (vlampunt 23–60°C).

Voor elke gevarenklasse zijn indelingscriteria opgesteld. Stoffen die niet met naam zijn genoemd, maar volgens deze indelingscriteria wel een gevaarlijke stof zijn, moeten worden vervoerd onder een algemeen UN-nummer, een zogeheten n.o.s.(not otherwise specified)-positie.

Behalve UN-nummers bestaat ook het ID-nummer 8000 (consumer commodities), dat wordt gebruikt voor gevaarlijke stoffen die worden verpakt en gedistribueerd in een zodanige vorm dat deze bestemd zijn voor de verkoop in de detailhandel, persoonlijk of huishoudelijk gebruik.

De afzender is verantwoordelijk voor de juiste classificatie van een gevaarlijke stof.