Gevarenklassen bij vervoer over de zee (IMDG)
De IMDG is uitgegeven door de Internationale Maritieme Organisatie (IMO) en verdeelt gevaarlijke stoffen onder in een aantal gevarenklassen:
- 1 Ontplofbare stoffen en voorwerpen
- 2 Samengeperste, vloeibaar gemaakte of onder druk opgeloste gassen
- 3 Brandbare vloeistoffen met een vlampunt lager dan 60°C
- 4.1 Brandbare vaste stoffen
- 4.2 Voor zelfontbranding vatbare stoffen
- 4.3 Stoffen die in contact met water brandbare gassen ontwikkelen
- 5.1 Oxiderende stoffen
- 5.2 Organische peroxiden
- 6.1 Giftige stoffen
- 6.2 Infectueuze stoffen
- 7 Radioactieve stoffen
- 8 Bijtende stoffen
- 9 Andere stoffen die gevaar kunnen opleveren (o.a. stoffen die schadelijk zijn voor het zeemilieu)
Toepassing vervoerbepalingen
De afzender is verantwoordelijk voor de juiste classificatie, verpakking en etikettering van een gevaarlijke stof. Uitgangspunt is de stoffentabel in hoofdstuk 3.2 van de IMDG Code. In de tabel zijn alle stoffen en voorwerpen opgenomen met het UN-nummer (internationaal stofidentificatienummer.
Bijvoorbeeld: xyleen is een stof uit klasse 3 met UN-nummer 1307. Afhankelijk van het vlampunt, valt het in verpakkingsgroep II (vlampunt < 23°C) of verpakkingsgroep III (vlampunt 23–60°C).
De indeling van stoffen in een gevarenklasse is gebaseerd op indelingscriteria. Stoffen die niet met naam zijn genoemd, maar volgens deze indelingscriteria wel een gevaarlijke stof zijn, worden vervoerd onder een algemeen UN-nummer: de n.e.g. (= niet elders genoemd)-positie.
Voor de classificatie van een stof kan ook paragraaf 14 van de Safety Data Sheet worden geraadpleegd.
Vragen over gevaarlijke stoffen?
Pascal en zijn collega's helpen je graag verder
